Zofia Agata Noiret (1862-1922)

Zofia Agata  Noiret (1862-1922) 

 Zofia Noiret (1862-1922) zanim została uznaną aktorką scen warszawskich ,dzieciństwo spędziła w Łyszkowicach przy boku rodziców Teodora i Pauliny z d. Latoszek .W 1864r. z niewiadomych przyczyn rodzina Noiretów przeprowadziła się z Warszawy do Łyszkowic, gdzie ojciec małej Zosi ,pełnił funkcję magazyniera spichrzów Księstwa Łowickiego ,porzucając zakład fryzjerski na Krakowskim Przedmieściu nr. 36 .

Zakład Pana Teodora „T. NOIRET'' możemy zobaczyć na obrazie,malarza warszawskiej architektury Jana Seydlitz (1832-1861 ) ,,Krakowskie Przedmieście w Warszawie z kościołem Wizytek i pałacem Potockich ''

Przyszła na świat 10 stycznia 1862 r ,jako czwarte z kolei dziecko w rodzinie  Teodora i Pauliny Noiret ,zamieszkałych w Warszawie  ,przy ulicy Trębackiej w kamienicy nr 630. Na chrzcie który odbył się 21 stycznia 1862 r. w kościele  Świętego Krzyża przy ulicy Krakowskie Przedmieście 3, w dzielnicy Śródmieście , nadano jej imiona -Zofia ,Agata. Chrzestnymi byli 

Konstanty Pacharocki i Wiktor Korabiewski .Obaj chrzestni trudnili się fryzjerstwem tak jak ojciec ,przyszłej aktorki . 

 

Krakowskie Przedmieście z kościołem Wizytek. Z lewej strony dawna kamienica  adaptowana na rosyjskie III Gimnazjum Żeńskie i VI Gimnazjum Męskie. Dziś w miejscu kamienicy znajduje się skwer.

Pierwsze kroki na scenie stawiała na deskach amatorskiego zespołu teatralnego ,działającego przy cukrowni ,,Irena ''w Łyszkowicach.  Występowała również w teatrze amatorskim w Skierniewicach ,gdzie poznała przyszłego noblistę Władysława Stanisława Reymonta ,któremu też marzyła się kariera aktorska . Mimo, że przyszły noblista wyrażał się o grze Zofii krytycznie w przeciwieństwie do niego Panna Zofia Noiret, rozpoczęła studia aktorskie pod kierunkiem Wincentego Rapackiego i Leontyny Halpertowej. A noblisty amatorska kariera teatralna skończyła się, gdy niedowidzący Reymont zamiast zejść ze sceny trzaskając drzwiami w scenie dramatycznej, wszedł do stojącej na scenie szafy.

,,Cyganie'' sztuka wystawiana na deskach teatru w Łyszkowicach

Cukrownia ,,Irena''

Atrakcyjna brunetka o klasycznej urodzie ,zadebiutowała w Warszawskich Teatrach Rządowych rolami: 26 maja 1885 w roli Ludwiki "Dwa światy" i 3 sierpnia w roli Henryki "Miłość ubogiego młodzieńca". W ciągu swojej kariery zagrała ok. 40 ról aktorskich. Z czterdziestu ról najwybitniejsze to: Livia Quintilla ,rola tytułowa , Amalia "Zbójcy", Kordelia "Król Lear", Helena "Sen nocy letniej", Amelia "Mazepa", Aza "Chata za wsią", Messalina "Ania i Messalina", Klotylda "Myszka", Joanna "Roznosicielka chleba".

Jak czytamy w dzienniku ,,Słowo'' z dnia 25 sierpnia 1892 roku :

  - Zmiana repertuaru Teatru Letniego wskutek wstrzymania przedstawień ,,Różowych diabełków'' ,obejmuje następujące sztuki : piątek ,,Lena'' Jasieńczyka ,sobota ,,Zbójcy'' Friedricha Schillera 

(po raz 100-ny) i niedziela ,,Dom otwarty'' Baluckiego (wznowienie)

Panna Zofia Noiret przyszła już zupełnie do zdrowia i po półrocznej przerwie ukaże się po raz pierwszy w sobotę ,jako Amalia w ,,Zbójcach''.

Określano ją jako "artystkę obdarzoną rzeczy­wistym talentem oraz inteligencją niepospolitą"....„sumienna i kulturalna odtwórczyni zarówno w kontuszowej i salonowej mieszczańskiej komedii, jak i szlachetnych, głębokich charakterów poważnego dramatu".

Krytycy rokowali jej wielką sławę i karierę , lecz będąc szalenie wrażliwą i uczuciową, nie mogła znieść panujących stosunków teatralnych, ciągłych intryg, zawiści, odsuwania od odpowiednich, dobrych ról. O mało nie rozchorowała się nerwowo i z nadszarpniętym zdrowiem wycofała się z życia teatralnego. Jej ostatnią rolą była Amalia w „Zbójcach” 13 sierpnia 1894r.

Po zakończeniu kariery ,pracowała jako nauczycielka ,mieszkała w Warszawie przy ul. Hożej. Nawiązawszy serdeczną przyjaźń z aktorką Wandą Barszczewską, uczestniczyła całym sercem w jej sukcesach, studiując z zapałem wraz z nią jej każdą rolę.

„Drewniana buda” – tak bowiem z niechęcią nazywano Teatr Letni – służyła miastu przez niemal 70 lat. Zaczęto wznosić  go w marcu 1870 roku, na miejscu, zwanym „wielkim trawnikiem”. Inauguracyjna premiera odbyła się 17 lipca 1870.  Z kanału orkiestry i ze sceny rozbrzmiała Piękna Helena Offenbacha. Chwalono akustykę i przytulność sporej przecież, bo liczącej ponad 1500 miejsc widowni. Mówiono nawet, że drewniana, pomalowana na jasno pistacjowy kolor sala ma warunki akustyczne dobrych skrzypiec. Dźwięk rozchodził się w niej idealnie. Nic też dziwnego, że Teatr Letni szybko zaczął służyć muzyce. Szybko stał się atrakcją Warszawy. Pod jego drewnianymi ścianami gromadzili się przechodnie, by za darmo słuchać muzyki wykonywanej podczas granych w środku przedstawień.

Kurier Warszawski 24 sierpnia 1922 rok

,,Wczoraj z rana zgasła ,po długiej i ciężkiej chorobie ,gwiazda - przed dwudziestu kilku laty naszej sceny dramatycznej ,ś.p.Zofia Noiret .Zanim poświęcimy zmarłej artystce obszerniejsze wspomnienie ,zaznaczmy tutaj ,że potężny jej talent ,połączony ze wspaniałą dykcją i dorodną postacią ,zdobył sobie niemal od pierwszego jej występu na deskach teatralnych uznanie powszechne .

Niestety ,tragiczny był los tego wielkiego talentu. W pełni sił duchowych i powodzenia Zofia Noiret zmuszona była ustąpić ,wskutek choroby (rozedma płuc),ze sceny ,którą namiętnie kochała .

Odtąd wiodła żywot cichy ,tęskniąc wciąż do umiłowanego teatru i zajmując się gorliwie jego losami ,aż wreszcie po dobrem ,zacnem ,pełnem miłosierdzia życiu ,walcząc mężnie z nurtującą ją chorobą zamknęła wczoraj na zawsze powieki.''

Za mąż nie wyszła, gdyż po śmierci swego narzeczonego, którego bardzo kochała, nie chciała wstępować w związki małżeńskie.

Została pochowana na Starych Powązkach w Warszawie (kwatera D, rząd 4, miejsce 5–6)

Dzieci: Teodora i Pauliny Noiret 

Cecylia Ignaca  ur.1856 r. Warszawa 

Stefan Teodor ur.1858 r.  Warszawa 

Aleksander Maurycy ur.1860 r. Warszawa 

Zofia Agata ur.1862 r. Warszawa 

Maria Wiktoria ur.1863 r. Warszawa 

Ignacy Julian ur.1865 r. Łyszkowice

Jadwiga Helena ur.1870 r. Łyszkowice.

Siostra Cecylia poślubiła 20 sierpnia 1874 r.  w Skierniewicach maszynistę Stanisława Grabowskiego. Zmarła 12 sierpnia 1933 r. jako wdowa  w Warszawie ,przy córce zamieszkała na ulicy Siennej 24 w wieku 77 lat.

Brat Ignacy w 1892 r. zawarł związek małżeński z Anną  Józefą Domańską w Kościele  Przemienienia Pańskiego, zwyczajowo zwanym - kościół ojców kapucynów znajdujący się przy ulicy Miodowej w Warszawie.  Był urzędnikiem Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej w tym okresie przyjaźnił sie z Władysławem  Reymontem .

Najmłodsza siostra Jadwiga poślubiła 1887 r. Aleksandra Wojnę z warszawy .

W Skierniewicach zmarła matka Zofii - Paulina Noiret, która spoczywa na cmentarzu przy kościele św. Stanisława, a jej nagrobek zachował się do dzisiaj.

https://genealodzy.pl/

https://pl.wikipedia.org/wiki/Zofia_Noiret

https://encyklopediateatru.pl/osoby/79227/zofia-noiret

http://mbc.cyfrowemazowsze.pl/dlibra/docmetadata?id=59996 Tygodnik Illustrowany. 1890, Seria 5, T.2 nr 49, s. 358

,,Tajemnice damy z medalionu''http://warszawa-stolica.pl/.../08/Stolica_04_2019-caly.pdf 

 https://teatrwielki.pl/dzialalnosc/muzeum-teatralne/wystawy/teatr-letni-w-ogrodzie-saskim/

https://www.theatre-architecture.eu/pl/db/?theatreId=945

https://creazilla.com/nodes/7302617-teatr-w-ogrodzie-saskim-w-warszawie-76527-illustration