Jadwiga Kuryluk ,aktorka filmowa i teatralna ze Skierniewic .[1912-1995]

/ Jadwiga Kurylukówna jako Emilka w przedstawieniu „Nasze miasto” Thorntona Wildera w Teatrze Narodowym w Warszawie 1939 r. /

Jadwiga Kuryluk - właśc. Jadwiga Kuryluk-Cebrzyńska

Przyszła na świat kiedy Polski nie było na mapach świata  o czym świadczy akt urodzenia spisany w języku rosyjskim  в Скерневице w roku  1913 . Jadwiga Kuryluk urodziła się rok wcześniej w środę   25 września 1912 w Skierniewicach  Córka Władysława Dionizego Kuryluka (1879–1940), majora-lekarza, zamordowanego w Katyniu i , i Kazimiery Eleonory z domu Scharmach (1886–1974)

 Po maturze dostała się na Wydział Aktorski w Państwowym Instytucie Teatralnym w Warszawie, który ukończyła w 1936 r. Jej kolegami z roku byli: Lidia Wysocka, Halina Jasnorzewska i Tadeusz Fijewski. Wszyscy zapisali piękne karty w historii teatru. Była nie tylko doskonałą aktorką o dużych możliwościach, ale także prawym, dobrym i uczciwym człowiekiem tak wspominali ją koledzy i koleżanki.

Po popisie dyplomowym w Fantazym H. Liński zanotował: 

,,w Stelce ujęła wszystkich ujmującą szczerością akcentów i nieodpartym urokiem dziewczęcości. Ona jedna z całego kursu będzie mogła grywać role ,,naiwnych dziewczątek”.

 / Janina Wilczówna i Jadwiga Kuryluk. 1939-01-27 Bal filmu polskiego w Warszawie. /

Zadebiutowała w 1936 roku w spektaklu na podstawie "Klubu Pickwicka" Karola Dickensa u boku samego mistrza Aleksandra Zelwerowicza. Potem zagrała Zuzię w przedstawieniu Aleksandra Fredry "Damy i Huzary" i Dunię w sztuce Antoniego Czechowa "Wiśniowy sad".

Po sukcesach scenicznych młodą aktorką zainteresował się film. Zagrała Hanię w sfilmowanej noweli Henryka Sienkiewicza "Hania" i główną rolę w "Nad Niemnem" wg Elizy Orzeszkowej.

 Przed wybuchem II wojny światowej występowała w teatrach warszawskich: Polskim, Narodowym i Nowym.

Jadwiga Kurylukówna (Emanuela Barthas) w scenie z przedstawienia pt. Asmodeusz  Warszawa 1938 r.

Jadwiga Kuryluk i Jerzy Śliwiński w sztuce Szkoła obmowy T. Narodowy Warszawa 1938r.

J. Kuryluk E. Solarski w sztuce ''Klub Pickwicka'' T. Polski Warszawa 1936 r.

4 kwietnia 1937 w Warszawie  , staje na ślubnym kobiercu by powiedzieć sobie sakramentalne "tak" z Arsenem Cembrzyńskim  pilotem myśliwców, który poległ śmiercią lotnika 11 września 1940 r.

Arsen Cebrzyński przyszedł na świat 8 marca 1912 r. w Batumi na terenie Gruzji. Sześć lat po urodzinach syna, państwo Cebrzyńscy wrócili do Polski. Zamieszkali w Warszawie

Podczas okupacji Jadwiga dorabiała jako kelnerka warszawskiej kawiarni "U Aktorek", ponadto działała w konspiracji i brała udział w tajnych próbach sztuki Jeana Giraudoux "Wojny trojańskiej nie będzie" z myślą o wystawieniu jej po wojnie.

W czasie Powstania Warszawskiego walczyła w szeregach Armii Krajowej w randze podporucznika w I Obwodzie "Radwan" (Śródmieście) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej, zgrupowanie "Bartkiewicz",  1. kompania (dawny pluton 1114), następnie Komenda Placu Warszawa-Południe. Wywieziona i internowana w obozie w Niemczech po wkroczeniu aliantów nawiązała kontakt z Leonem Schillerem i występowała w jego teatrze, objeżdżając polskie ośrodki na terenie Niemiec. Stamtąd przedostała się do Anglii i dołączyła do armii generała Władysława Andersa. Do Polski wróciła 1 sierpnia 1947 roku.

Po drugiej wojnie światowej , na dużym ekranie po raz pierwszy wystąpiła 1958 r. w roli gościa hrabiny Róży w filmie psychologicznym "Pożegnania" ,"Wielkiej miłość Balzaka" ,"Nocach i dniach", "Doktorze Judymie" ,"Granicy" zagrała również postać Antoniny Serce, matki tytułowego bohatera, w serialu Radosława Piwowarskiego "Jan Serce" 

Praca zawodowa na deskach teatrów :

/1936–1938/ Teatr Polski, Warszawa

/1938–1939/ Teatr Narodowy, Warszawa

/1945–1946/ Teatr Ludowy im. Wojciecha Bogusławskiego, Lingen

/1947–1948/ Teatr Miejski, Jelenia Góra

/1948–194 Teatr Rozmaitości, Warszawa

/1950–1950/ Teatr Dzieci Warszawy, Warszawa

/1950–1955/ Teatr Nowej Warszawy, Warszawa

/1955–1957/ Teatr Młodej Warszawy, Warszawa

/1957–1972/ Teatr Klasyczny, Warszawa

/1972–1976/ Teatr Rozmaitości, Warszawa

/1972–1972/ Teatr Studio, Warszawa

Mistrzyni charakterystycznych ról epizodycznych stworzyła wiele niezapomnianych kreacji, zwłaszcza w adaptacjach filmowych znanych powieści. 

Ostatnią swoją rolę, będąc już na emeryturze, zagrała gościnnie w sztuce Ryszarda Łatki "Tato, tato - sprawa się rypła".

Odeszła 30 kwietnia 1995 roku.