V Kongres Organizacji Urzędowych Propagandy Turystycznej.(Łowicz -15 września 1929 r. )

 

W dniu 15 września o godzinie 12:30 w południe zawitała do miasta Łowicza wycieczka międzynarodowego biura turystycznego, która przybyła  dwoma autokarami ,,Poltura'' w skład której wchodzili przedstawiciele państw :

Ameryki Środkowej ,Austrii ,Belgi ,Czechosłowacji ,Dani ,Egiptu,Estonii,Hiszpanii ,Holandii,Japonii,Jugosławii ,Norwegi,Rumuni,Szwajcarii ,Szwecji,Turcji,Węgier i Włoch.

Przed gmachem miejskiego magistratu powitał wycieczkę  w imieniu miasta w języku francuskim inż .Czarnowski dyrektor elektrowni miejskiej .

Po czym wycieczka udała się do miejscowej Kolegiaty. Po obejrzeniu której odbyło się przyjęcie w sali Radzieckiej Magistratu .

[...]Po zwiedzeniu miejscowej kolegiaty wołam dryndziarza-wsiadam i mówię- "bracie-wieź mnie na miejsce-gdzie dawniej, przed wiekami był wspaniały zamek prymasów" Panie! dąć tam niema nic kupa śmieci - mogiły po Niemcach w nieporządku i zarośla. 

To nic. - Wieź mnie. - Zajechałem. Faktycznie. Przygodny mój "cicerone" nie minął się z prawdą. Oprócz powyższego ujrzałem jeszcze pod jednym z pięciu postawionych przez Niemców krzyży-zwartą kupkę chłopców - grających swobodnie w karty[...] 

Zamek biskupów gnieźnieńskich -Łowicz 

ruiny zamku okres międzywojenny.

O godzinie 4:30 wycieczka udała się do Szkoły Rolniczej im.T.Kościuszki ,gdzie dyrektor szkoły p. Kuphal ,zaprosił przybyłych na przedstawienie ,,Wesela Łowickiego  ,,,odegranego przez wiejskie kółko amatorskie .

Brawurowa gra amatorów wprowadziła w tak dobry humor gości, iż postanowili swój pobyt uwiecznić wspólną fotografią.

Po czym wycieczka żegnana owacyjnie odjechała do Nieborowa rezydencji ks. Radziwiłła, gdzie była gościnnie podejmowana.

[...]Piszący te słowa miał możność konferowania z przedstawicielem Japonii,który wyrażał się nader pochlebnie o Polsce i zdradzał wielkie zainteresowanie się naszym krajem. Żałował iż nie mógł mieć  należytego przewodnika choćby pobieżnie ułożonego, opisującego daną połać ziemi w języku obcym[...]

Fotografie Henryka Poddębskiego (1890–1945)

https://bc.wbp.lodz.pl/.../21548/edition/20481/content?

https://polona.pl/.../czlonkowie-kongresu-na-drodze-do.../

https://www.wbc.poznan.pl/.../publication/edition/122339...

 Jan Czarnkowski - urodził się w Warszawie, 7 IV 1902 r., gdzie zdobył świadectwo dojrzałości. Rozpoczął następnie studia na wydziale elektrycznym Politechniki Warszawskiej (lata 1921-1924),a później w Instytucie Elektroniki w Tuluzie, gdzie uzyskał w 1926 r. dyplom inżyniera elektryka. Po zakończeniu edukacji rozpoczął pracę zawodową w okręgowej elektrowni warszawskiej, następnie w zakładach Brown Boveri. Od 1926 r. był też członkiem Stowarzyszenia Elektryków Polskich, organizował też Kongresy Techników Polskich. W 1929r. przeniósł się do Łowicza, a wiązało się to z objęciem przez niego posady dyrektora Elektrowni Miejskiej, od 1931 r. Elektrowni Okręgowej. W 1933 r. przeprowadził elektryfikację Kompiny jako pierwszej wsi w powiecie. W tym roku był też redaktorem „Życia Łowickiego”. W 1934 r. po odwołaniu Jana Michalskiego został mianowany komisarycznym burmistrzem Łowicza i pełnił tę funkcję przez kilka miesięcy. Po wyborze kolejnego burmistrza powrócił na stanowisko dyrektora elektrowni. Zainicjował, zorganizował i przez cały czas funkcjonowania (1934-1939) pełnił funkcję dyrektora Związku Elektryfikacyjnego Międzykomunalnego Województwa Warszawskiego z siedzibą w Łowiczu.

W czasie II wojny światowej prowadził biuro Techniczno-Handlowe w Warszawie.

Po zakończeniu działań wojennych został dyrektorem naczelnym Zjednoczenia

Energetycznego Okręgu Warszawskiego. W 1945 r. jego dyplom z Tuluzy nostryfikowała Politechnika Warszawska. Z jego inicjatywy powołano w 1947 r. przy Centralnym Zarządzie Energetyki Biuro Elektryfikacji Wsi, którego został pierwszym dyrektorem. Kolejne lata jego działalności związane były z pracą na rzecz Naczelnej Organizacji Technicznej. W czasie kadencji lat 1948-1952 był sekretarzem generalnym, następnie, do 1961 r. był redaktorem naczelnym „Przeglądu Technicznego”. W latach 1958-1979 był przewodniczącym Rady Prasy Technicznej, a od 1971 r. redagował czasopismo „Prasa Techniczna”, którego był założycielem (był to organ Rady Prasy Technicznej). W latach 1961-1970 był dyrektorem Wydawnictwa Czasopism Technicznych. Nie ograniczał się do organizacji i redagowania tych czasopism,

również publikował w nich, był autorem kilkuset artykułów. Zaangażowany też był

w uruchomienie wieczorowych szkół inżynierskich, powołanie Państwowych Wydawnictw Technicznych oraz Wydawnictw Czasopism Technicznych, biblioteki, księgarni technicznej czy budowy Domu Technika. Był też przewodniczącym Zespołu Problemowego ds. badań, studiów i wydawnictw Rady Prasy Technicznej. Zmarł w Warszawie 11 X 1981 r.