Dowódca 38. Tobolskiego Pułku Piechoty , pułkownik Ożarowski, postanowił wznieść ją na pamiątkę śmierci cara Aleksandra III.
W 1867 roku rozpoczęto budowę carskich koszar, w których stacjonowały kolejno dwa pułki wojsk rosyjskich: 38. Tobolski Pułk Piechoty oraz 31. Aleksandrowski Pułk Piechoty W latach 1867-1886 powstały koszary przy ul. Piotrkowskiej (obecna Batorego), a w latach 1892-98 drugi kompleks budynków przy ul. Carskiej (obecnie Kilińskiego).Pomiędzy nimi na placu, 22 lipca 1899 roku, wmurowano kamień węgielny pod cerkiew ,,Narodzenia Pańskiego''.
Większość kwoty potrzebnej na budowę zebrano ze składek oficerów i żołnierzy garnizonu skierniewickiego. Car Mikołaj II ofiarował 5 tys. rubli, Ministerstwo Wojny 38 tys. rubli. Koszt budowy zamknął się kwotą 138 tys. rubli.
Murowana, na granitowym fundamencie, pięciokopułowa cerkiew z dzwonnicą o wysokości 53 metrów mieściła tysiąc osób. Cerkiew konsekrowano 3 grudnia 1903 roku. W 1910 roku, po opuszczeniu koszar przez Tobolski Pułk, cerkiew przejął 31.Aleksopolski Pułk Piechoty. Wtedy także dokonano ponownego wyświęcenia świątyni. Nosiła ona odtąd wezwanie ,,Przemienia Pańskiego''.
Cerkiew istnieje do dzisiaj przebudowana na rzymskokatolicki kościół garnizonowy pw. Wniebowzięcia NMP.Po odzyskaniu niepodległości przekazano ją kościołowi katolickiemu. W 1936 roku cerkiew została przebudowana na garnizonowy kościół rzymskokatolicki według projektu Jana Łukasika. Świątynię przebudowano, usuwając kopuły i dzwonnicę. Z wyposażenia cerkwi pozostały jedynie dwie prawosławne ikony wiszące w nawie bocznej.
Ikonostas był darem patrona pułku, wielkiego księcia Sergiusza Aleksandrowicza. Wykonano go w Moskwie.
Przebudowa cerkwi na garnizonowy kościół rzymskokatolicki, okres między wojenny.
16 listopada 1939 , Kościół garnizonowy Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz